Gobius Niger

 Uyandığımda yanımdakinden korkmadan uyanacağım 

Sözüm var güzel yaşayacağım , az içeceğim

Gezeceğim , ayaklarımı ısıtan bağı umursamadan 

Özgürce

Sanki ilk defa gidiyormuş gibi biryerlere

Koşacağım kalabalık grupların arasında , onlara çarpacak gibi

Bir şort tayt çekip altına , huzura doyacağım 

Ölmeyeceğim , hatta hiç ölmeyeceğim 

Bir gün aynaya bakmaktan tamamen vaz geçip 

Herşeyimi salacağım 

Belki toprağa , 

Dala

Yaprağa 

Hayata değer parçalarım

Kalp atışlarımı panik sebebim yapmayacağım

Bir in oyacağım iri taflan altına

İçinde yatacağım 

Önümde akasyalar arasında dolaştığında ortaya çıkan sincaplar

Arkamda bulutların içine giren bir dağ

Sağımda ve solumda yemyeşil bir orman

Her sabah yürüdüğüm bir patika olacak

Belki denize belki göle 

Bide sıcak olacak 

Kasvetli soğukları hatırlamayacağım 

Bir çakım olacak çürük renklerde motifli kabzası olacak

Her şeyi kesebileceğim onunla

Bir kayık alacağım 

Gölde isem denize ,

Denizdeysem orfoza 

Tahta bir direksiyonum 

Bir sabah uyanacağım ve yanımdakinden korkmayacağım

Hayallerim yıkılacak ben duracak birini bulacağım

Mavi Anemon

 Evime incir ağacı diktim ,

Tam da asıl yereceği sırada .

Dört beş kilo verir , bir ayda tam tahallülünden 

Ama merdivenlerden çıkıyorlar .

Hayır bildiğin dışarıdaki merdivenlerin arasından .

Arada yeni filizlenen genç fideleri çekiyorum

Bildiğin içeriden geliyor ...

Mastikin üzerinde tohum mu biter lan ! 

Koparıyorum dibine vuramazcasına.

Aynı yerde bir söğüdün vardı yıllar önce ,

Gribimden beni kurtarırdı ,

Kuşları yanı başıma bitiriverdi .

Çoksun

Ap açık balkonumu soğuktan koruyan bir 

Donsun dallarına ulaşamayan bir güruh ,

Göze gelirken en içlerinden 

Terletirdi geceleri 

Kime niye kaçıncı ,

Hangi büyüde ürkmedilerdi ki ,

Sen inanmamıştın

Sanırdın , Tanrı'yı ,senin bildiklerinin ilerisinden , gidecek

Küçüklüğünü kabullenemedin ,

Verdiği nimete küfretmelerinden di !

Di ayrı dimi ?

Eğildiğin bir kaç rüku ağır geldi ,

Hayır sen teslim etmiştin !

Ettiğin birken kurban etmeye çalıştılar !

Tabiki sence

Ama bir insana bu edilemezdi

İnasan !

 Bu mu oldu tepkin !

Kesilen ağaca mı ihanetin ?

Neye başkırılarından idi bu halin ?

Haykırışların !

Şu an olanlar ?

Hangisi ?

Suya koyduklarından unutamadığın taşları hatırladığın oluyor mu ? 

Neden hatırlamıyorsun 

Düşürdüğün o yaldızlı taşı , unutamıyorsun değil mi ?

Boy yüksekliğinde bir yerden , çıkarmıştın ,

Suda , çok güvenli bir derinlikte göğüs üstü yatarken ,

Yerde milyon taşın arasında tutabildiğin nefesinle ,

Rasgele alıp , nefes nefese yüzeyde bulduklarını ayıklarken ,

Neyin sınavıydı bu ?

Bak o kasların hala duruyor !

Bulduğun o kalbi kime vermiştin ?

Vay anasını...

Bi gam varki zamana karşı !

Ayarı yok onun , iki üç saniyelik rüyalarımı unutamadığım oluyor .

Ben çok rüya görüyorum .

Yaşadığımdan fazla gördüm ,

Ben yaşadığımda birşey görmedim ,

Sonradan ameliyat oldum birazcık gördüm ,

Onda da gözümü bozmak için hep içtim ,

Yok ben hiçtim 

Dururdum sahil kenarında herkesten uzaklaşıp , 

Bakardım aya ,

Bakardım ...

Güneşler batırırdım ,

Ayı batırırdım ,

Kend ... 

Yok olurdum o çizginin kesişiminde 

Kaybolurdum bazen ,

Görünmeden ağlardım ,

Tutamazdım hiçbirşeyi , en çok istediğim şey o an iken .

Kaybolan bir yakamozun son ışıklarında , dudaklarından  son nefesimi alacakmış gibi öperdim lan bu defa !

O anı bir daha yaşayamayacakmış gibi !

Şu an hakkını verememişim gibi ,

Neyin hakkını verebildim ki ? 

Yok ben kaybolurdum

Her zaman olduğum gibi 

Anlamsız bir kıskanılma içerisinde 

Saçma 

Kızgın ve öfkeli

Sevgin ve dingin ,

Kollarındı yemem gereken .

Ne ara vazgeçtim bu sezgiden ?

Neyin kaporasının derdine düştüm ?

Neyi büyüttüm ölümden korkmadığım halde .

Doğruydun , bu muydu .

Demez miyiz , "yaşadığımız bu küçük zaman değerli !

Zaten değerli olmasının sebebi bu !

Bu korkulacak değil yaşanacak birşey

Yaşam dediğim şey zaten bundan ibarettir!"

İnanmamış mıydın ?

Korkusuz !

Dilediğin ne varsa korkma ! 

Adamsızlığım an vurdu beni 

Basit işsizlik ve boş kaygının verdiği basit külfeti

Dilerim taahhüttü daha sonradan gelecek süprizleri

Sen severdin .

Ben direndim !

Amin

Son panik atak

 Kızgınım 

Hemde kendime olandan çok 

Nasıl hesaplarsın sen 

Salaksın

Başka hiç bir rasyonel tutarı yok

Ben nasıl planlama yapamıyorsam 

Sen o kadar salaksın

Kıyafetinde var senin hamurunda 

Ömrüm boyunca sorun çözmeye çalıştım 

Hala çözmeye çalışıyorum 

Bununla uğraşanlar iyi bilir

Sorun çözülmez uydurulur 

Sayılarla ispatlarsın 

0 ile 1 arasında kimsenin sanki bilmediği şeyler anlatırsın

Sesin çıkmaz ise çok dayak yersin 

Ben çok yedim 

Artık yok bi mezhebim

Çünkü okudum 

Sadece okudum gerisi kendi bitiverdi

Dolunqyı çizerdim yanına bi tane daha koyarak

Bi kadeh daha koyuyorum

Yanıma bi tane dah ben koyarak 

Sınırlarından kalan beni isteyerek keserim 

Belki kafamdan 

Birimiz rahat etsin 

Ne zaman seveceğim

Kimse gerçekten sevememişken

4 e takılan bi manitam vardı 

5 te pes etti 

Kime kızayım ki onun hatası olmasına rağmen 

Sakalım yok ki 

Dinleyenin

İçerek birşeylere dalıyorum 

Özel çok anım var

Çok ta kadın dizmişim 

Hepsi kadın ve ilgi budalası

Ne zaman ilgi göstersem kaçtılar

Buda onların fıtratı 

Kafasını kesenlere tapsınlardı 

Gücümün yetmiyeceğine sallarım o yumruğu

Beyaz yakalıysa karısını veriyor zaten 

Anılar 

Hangi sancım belimin sağ arkasını susturacak 

Bana mı babam refakat edecek

Allah

Hiç birşey istemiyorum 

Yapacağımın iyiliği bana ait 

Düşünürüm herkesi kendimi umursamadan

Sik gibi insanların arasında dürüstlüğü gerçeği savunurken

Varsın olsun desinler

Nereyi bana kim ne kadar dar edebilir

Hergün aynı portrede anılardaki kimsenin hatırlamayacağı bir yerdeyim

Hatırlıyanında aklını mukayese ederim biriktirdiklerimle

Varsın olsun içelim

Düşün kendi fanatikliğini 

Niye neden koruma hırsıdır

Yarın bebek gibi bir hatunla takılacağını düşün 

Düşün ki yapacakların düşüncelerinin manifesto gibi bişey olsun 

Herşeye bi kılıf

Muadili ertes

K

 Hangisi

Nasıl olacak şimdi

Hangi kadını şişmanladığında severim

Nasıl onu hala dünyanın en güzel kadını olarak görürürüm

Eskiden kadınları güzellik olarak kıyaslardım 

Artık yaşlanırım gaip

O kadardır güzellik kaydı ki meskenimden 

Gözüm dışarı bakamıyor 

Allah'tan son cemiyetimizdeyiz 

Terk eylemedi sinir uçlarımın dibine dikişlenmiş kazıklarım 

Kaşındırır ve budanmaz 

Uçan giden yarınlarımız mı 

Neydi o 

Ne duydum şimdi 

Minik adımlarıyla geliyor o ay gölüne

Bir salıncak vardı bir de masal

Git diyenememek değil de kendi kendine gelişine

Kaçar gelir geçer

İçimde bir nehir 

Sarmaşıklarla çevrili 

Alt üst eylediğim mantarların ahı bu

Geceler

Ah o geceler

Ya sonra nasıl tutuşturayım ki 

Gözlerini 

Gözlerimden 

Hangi göz

Bazen ölüm yakın geliyor ahtım gerçekmiş gibi mutlu oluyorum 

Geriye sadece kesirlik bir sayının rakamları kalıyor

O kesir büyüklüğü temsil ediyor 

Hepi topu kaç yıl yaşayacak canlılarız biz

Hepi 

Topu !

Bakarım bir gün erişiriz cehaletin ehvalliğine

O zaman korkusuz oluruz 

Dilediğince yaparsın , dile geldiğince 

Tasdiklendiysen 

Şevkat ile yoğurulmadıysan 

O zaman gözüm kayardı biraz 

Bağlı zincirlerimi kırabilirdim

Bu zincirleri  en mi çektim

Neyine hatrına 

Neyedir hala bu utanmalarım 

Neyin vicdanisidir

Ben şimdi kime 

Seslenirim doksanlardan

Kendini benden çeksende

Arada bir çıkar mavi bir tilki

Kulakları pek şirin 

Aklı pir ilim

Ele göze gelir kürküm yer ahvali beni iyi dinleyin 

Dile gelmeyene hü deyin

Hayatımın amacı yaptığım işlemlerde bir gün 0 ile 1 geçmektir artık 

Bir gün sayacağım sesim kısılmadan

Şimdilik kısıldı 

Saydığım iki şeyin götürdüğü onca duygu 

Buncasına nasıl

Bir yudum 

Bir sigara 

Gece

Çok saçma geliyor

O kadar beklememiz sabretmelerimiz falan

Delicesine beklemiyormuyduk burnumuzun sesini duymayı 

Dudaklarımızı tatmayı 

Hala beklemiyor muyuz ?

 İnsan yalandır , 

Pardon 

Unutan 

Unutmayı da akibet iyi olmaya yorarmış .

Bu ona gerçek diye yedirilmiş . 

Göte göt demiyen tüm her kesime selamlar 

Selam sana ağzını kaydırarak konuşan yapmacım kız 

Selam sana her bir muhabbette yanındakini umursamayıp mızmızlık yapan 

Selam sana şikayetin intiharın yanına yaklaşmadan güçsüzlükten güçsüzlüğünü kabullenmiş insan

Selam sana gerçekten hiç sevemeyecek boş gururundan ötürü dinlemediğin on saniyeyi ömrüne katan kibirli kadın 

Alışırsın inleyen bir karyolanın üzerinde gözünü kapatınca yaşadığın anıları 

Gururun yere çökünce ararsın 

Ellerin siyaha boyanınca 

Mantıklı tek bir kelime edemeyen kimselerin üzerine bahşettiğin sıfatları yapıştırırsın 

Çok boş durursan zaten beni ararsın 

Bende öte beri giden ilişkilerimden hangisinden ne ukalalıkla seslenirim 

Artık aramazsın heralde 

Kötüyüm ben

 Sevdiğim hiç kimseye fiziksel bir bok yapmadığım için 

En zayıf anımda bile bağırmaktan öteye gidemediğim için 

Kızgınım kendime

Neden siktiğimin soluk benizlilerine bu denli değer verdim 

Hesapta hata veya çirkinlik aramıyordum sanıyorum 

Yanımda kokusundan rahatsız olduğum kokuyu sevebilecek kadar midesiz olmaktan ötürüdür bu özürüm kendime

Bulaştırmasana bana 

Ellerimi kirlettirmesene 

Haklı olmanın erkekliği övündürüyor içten galiba

 Kimse haketmez 

Ya çok zeki olacak 

O da bizle eşlenik olmaz 

Ömrün boyunca okudun 

Ne bok geçti üzerine 

Kocaman bir sıkıntı

Kocaman bir nefret 

Birine atfedemediğinden insan dedin sende yapıyorsun

Kime ne yapmışsın sanki

Kimin gururunu kırmışsın 

Hangi el açana dönmedin 

Ne kadar zor duruma düşebileceğini bildiğin halde

Olsundu 

Olgundun

Pardon erkek

Adam 

Ne geçti eline  ömrünün yarısını kafatasını patlatmadan yaşadın 

Başkasına göre

Ya sana 

Olmasaydı inancın , oturmasaydı ya iyi kötü diye bir kavram kafanda 

Farkedemeseydin , nolurdu 

Kimse acı çekmezdi 

Ardından sıra gelenler üzülmeyecek mi 

Dürüstmüş ! Sikeyim öyle cümleyi

Ben kimseye kötülük yapmak istemedim 

Yaptımda 

Hala da yapıyorum 

Kafi olanlara da  üzülürüm 

Bu benim 

Sizde yapın varsa o yürek 

Sabahları kalkıp sigara içip yatıyorum 

Ben sigarayı hiç sevmem 

Otururken severim 

Ben bu hayatı hiç sevmem 

Emir verseler tüm dünyayı soykırıma uğratırım 

Yeterki sorumluluk bende olmasın 

Madem böyle niye bu kırbaçlar

Soluk benzime oturmuş aklına oynayan dolambaçlar

Seviyorlar beni dürüstmüşüm 

Ne için 

Ne için dürüstmüşüm

Keşke yalancı olsaymışım

İyi ki olmamışım 

Dersim şudur ki en sevdiklerine en büyük kırgınlıklarını söylemeyecekmişsin 

Çok salakça bi cümle değil mi 

Bir büyük konuşmayacaksın iki de  kendi acılarını ...

Kadın erkek arkadaş olurmuş ..

Benim kadın arkadaşlarıma sorun bi !

Huşu

 Özür dilerim sevdiğim 

Özür dilerim ,

Aşkından yaslarımı unuttuğum ,

Desteğinden direk olduğum !

Sayıklamarından erkek olduğum ,

Çok sevdim seni yarim 

Yalancı olma 

Değilsin sen ! 

Kardeş sevgisiyle taşıdığım bu ortaklığım 

Sana benzer bir kız evlat sahibi olma çabamdan nefretim

Gözlerine paha biçemediğimden, ama bana bakarken ki !

Çok büyük kadındın , sana ortak yaştakilere kardeş muamelesi çekerken ben , 

Sen çocuktun ! Galiba ben de onu seviyordum  

Saçlarının kokusu , gırtlağıma hapsolan o tüy yığınu 

Şimdi her yer sen ! 

Cidden sabah gördüğüm heryerde sen ! 

Nereye kaçayım

Nasıl atlatayım ?

Kaçamam bakacağım sorumluluklarım var 

Onlarada sen yokken kötü davranıyorum  !

Sanki kendi derdimi onlar yaratmış gibi

Acımı nasıl yapacağımı bilmeden paylaşıyorum onlarla 

Diğer türlü nasıl ayakta kalayım 

Dizlerim titremeden , ağlamadan tek başıma nasıl kaldırayım . 

Ağlama seslerimi duyup alkol koyuyorlar önüme 

Üzülüyorlar kendilerince öneri sunuyorlar 

Akılları gider ayak   hala gözümdeki parıltının söndüğünde

Yansın diyorlar 

Ama onların yaşında değilim 

Her gün ölümle rask edip ,

Danıştıklarım da umut arıyorum 

Başka tenlerde 

Tanımak istemediğim hayatlarda

Onlarda insan 

Genellikle ağır acı çekmişler !

Şimdi diyorum zamanı çevirip eski sen dönse

Onlar ne olacak 

Onlar ne yapacak

Sorsan düşünmeden konuşurum değil mi ! 

Şiir düşünmeden yazılır 

Rasgele anlık patlamaları bir hizaya sokmak değiltidir ? 

Belirli nizam hareketleri taşır 

Ben kendimi hizaya sokamadım !

Bunu sokmaya uğraşmam 

Sadece patlarım 

Patlarken hissettiklerimi sonradan okuyup kendimi rahatlatırım 

Şeni çok seviyordum . 

Düzene yenik düştüm .

Keşke ayda bir gelen dallamalar gibi onları yere düşürsem

Keşke zamanı geri alabilsem !

Yemin ediyorum bu sefer araca ihtiyacım olmazdı 

Seni alırdım oradan 

Getirirdim evimize 

Bi iki tartışırdık !

O kelimeler dökülmezdi ağzımdan !

Sana hep diyordum ben çok kıskancım !

Sende sen mi diye geçiştiriyordun !

Senle tanışırken ilk tanıttığım özelliğim 

Sonumuzu getirtti ! 

Gene haklı çıktım !

Ben istemiyorum Allahım 

Beni haklı yapma şok et beklemediğim bir şekilde yap 

Beni artık farkındalık sahibi bir birey olmaktan uzaklaştır . 

Al yanına koynunda ağlayayım 

Öyle boşalsın ki içim 

Boşken bile yukarı baksın dudaklarımın kenarları 

Yemin ederim rahatlık istemiyorum 

Yanına gelmek istiyorum ama gelmem gereken şekilde !

Bu kuralı koymasaydın sarhoş olup ters sokmazdım mermileri

Hem niye insanlar konuşur 

Ben kime ne yapmışım 

Yakışıklıymış ,

Naifmiş ,

Çok sertmiş ,

OROSBU ÇOCUĞUYMJŞ ! 

Sesini çok çıkartmıyormuş !

Allahım bir insan aynı anda hepsi nasıl olur 

Sonra ben öfke krizi geçiriyorum! 

E sen bunu yargıya çıktığım zaman anlayacaksın onuda biliyorumda 

Ben kendimi senin gibi yargılayabilirmiyim ki ? 

Hatalı bir beyinle ince seziler bulmaya çalış

Rüşvet , yağ yakma ve domalmanın olduğu yerde 

Senin rasgele bana verdiğin ,

Her insan gibi , özenerek yarattığın bu suratım ,

İnsanları etkileyip beni daha fazla uğraştırmıyor hesapta 

Bunun torpil olup olmadığını sorgulama görevi bana mı düşmüş ?

Niye bu kadar düşünüyorum 

Bu ince düşüncemin de mukafatı olacak mı benim güzel Allahım ?

Çok zorlanıyorum hissediyorsun 

Çok uğraşıyorum biliyorsun 

Ve hep en sonunda batırma potansiyelim oluyor 

Artık hatalarımı da azalttım 

Ben beyaz sayfa istiyorum lütfen 

Ama temizinden seni kırmadan !

Seviyordum bu hayatı çocukken 

Yirmidörttüm ilk aptal olduğumu öğrendiğim an

O da pişmandı ağlaya ağlaya el ele öpüşerek ayrıldık 

 Onun için iyi oldu 

Ben ? 

Dil ucuyla her bi boku okuyup öğrenen adam 

Çok ağır gelmemişmiydi rabbim 

Olgunlaştırarak öğrettin 

Dileyeni saptırırsın ! Açıkça söylüyorsun bunu ! 

Ben diledim ! 

Pişmanım ve bitsin istiyorum !

Ama doğrusundan 

Takva sahibiyim 

Sarp yokuş nedir bilirim ! Halada öğrenirim gerekirse enayi olarak ! 

Sana korkum ve güvencimdendir !

Yetim dışarıda değil allahım 

İhtiyacı olan kimse açıkta değil 

Piyasanın içindeyim sende görüyorsun 

Kimi nasıl güldüreyim yardım et 

Yol göster ! 

Bende sıkıştım 

Kalakaldım şu azacık zaman arasında 

Bir evlattı istediğim 

Kokusunu çekip eski annesine benzemesini istediğim 

Herşeyi düzeltirsin ! 

Paylaşamayacağım bir eş ,

Seveceğim bir uğraş ,

Hakkıyla savunacağım bir kavga ver bana .

Yoksa da ben hazırım biliyorsun !

Artık nasıl bir şekilde sarılıp yaş akıtırım .

Nasıl rahatlatırsın beni hayal edemiyorum .

Sürgünüme bir son yada tat ver kurban olduğum 

Yanına alnım dik geleyim 

Kimseye kırgın değilim ! 

Ne Öğrendim

Ne kadar ağlak karı varsa hepsi içinde orosbudur !

Kim en çok ben yaptım diyorsa o çözüm üretecek hiçbir sikim yapmamıştır !

Empatiden yoksun ilgi budalalarını iyi sikmezsen , kin tutup seni sikmek için zamanı geldiğinde elinden geleni ardına koymazlar !

Kokan her karı orosbudur !

Eşşek sikildiği çayırı özler !

Hayat hiç bir zaman adaletli bir yer olmayacak!

Yalan söylemekten çekinir bunu dert edersen , ne söylediğin yalanların bitecek ne de doğru söylediğin kelimelerin hiçbir şey ifade etmediğini anlayacaksın !

Alkol çok yavaş öldürür ve malesef süründürür !

Kimseyi kalbi güzel diye sevmeye çalışıp bağ kurma sevgi güzellikten başlar . Değeri olmayan birine değer verdiğin zaman kendini senin önüne atabilmek için hiçbir yoldan çekinmecek !

İş hayatında iyimser kal; ama insanların çoğunun kin ve çıkarcılıkla hareket ettiğini unutma. Özellikle vicdanından sürekli bahsedenler, iç dünyalarında bambaşka bir kibir taşır.

Kendine saygısı olmayan ve düşünme becerisinden yoksun olup emeğinin lütüf olduğunu sanan bireylerle arkadaşlık kurma !

Ne olursa olsun hiç bir şeyin peşinden gitme , hiçbir şeyin ! gittiğin her şey sana hedef belirleyecek ve hayatta hiçbir şey beklediğin gibi olmayacak malesef ! Ulaşmak istediğin hedefine vardığında kaybettiğin şeylerin yüzüne vurduğunda " senin gibi olan biri için " küçük sıyırıklardan başka birşey eline geçmeyecek ! Günlük hayatın gibi geleceğin hakkında da plan kurma !

Mümkünse aldatmaktan çekinme ! Hiçbir fırsatı kaçırma kimseye yalan söylemeden kendine ait alanı daha da genişlet çizgini daha da ileri taşı ve sakın bu dediğimi unutma ! Aynı herkesten duyduğun gibi anda kalmaya bak ki o andan hiç beklemediğin zevkler alabilesin !

Asla hasta ruhlu insanlarla sırf amı var diye ilişkiye girme , başının ne denli ağrıdığını en iyi sen biliyorsun , vicdan yapıp hiç bir göz yaşına kanma . olaya tarafsız bak güzel ve mümkünse iyi kalpli insanlarla beraber ol , kimsenin sevgisine ihtiyacın yok sen bile kendini zorla severken .

Ve asla çocuğunu taşıyıp doğurmayan kimseye artık kalbini açma , yaptıkları tüm saçmalıkları unutup senin normlarını yobazlık yada saçmalık diye sana kakalayacaklar aynısını sende yapıyorsun ! Kendini , kendi hayatında büyük fedakârlıklar yapmamış insanlara açma. Seni anlamayanlar, değerlerini küçümser.

Canın bir şey istiyorsa ikiletme çünkü daha sonradan istemeye bile çekinebilecek duruma düşebilirsin !

Ve son olarak düşün ama yap ! Kendine güvendiğin halde çevredeki olumsuzlukları düşünüp kendini pasif hale getirme . Ömrün boyunca sorun çözmeye çalıştın en kötü yine çalışırsın .

Kimseyi kendine benzetip "söyle yapar böyle yapar deme" . Mümkünse insanlar hakkında en kötüsünü düşün ki kalbin minik sığırlar için kırılmasın!

Ve sadece kendini sev . Geride kalan kimi seversen inancını zayıflatıp nemrut bir insana dönüşüyorsun , yaşına bakma bazen sadece takıl . Herkes bunu istiyor görüyosun zaten . Sürekli haftalık ilişkilerde kendini kandırma mümkünse git çek otuzbirini .

" Soluksuzca verdiğim emekler , kumsaldaki kum taneleri kadar değersiz "

Gecemin Yarısı

Sen hasarlı kalbime çiçek gibiydin,
Açarken değdiğin tüm organlarıma.
Kullanmadığım omzuma sıcaklık getirdin.

Seni unutalı kaç gün oldu,
Ya da Fatih artık içeriden çıkacak mı?
Özlediğim her günü içimden çıkaramıyorum.
Her gün biraz hafifliyor,
Ama anılarını görmek beni hep tazeliyor.

Burnuma kaçan pisi pisi gibiydi saçların,
En sevdiğim ölüm yöntemi o olurdu.
Artık düşünmüyorum, istiyorum.

Gece ölümlerinden kaçtığım barakam,
İstemiyorum bu günleri.
Sabır defterim dürüldü dişlerime.

Anılarım çarpıştı,
Kaçamadım mumyaların içine.
Bunaldım dipsizlikten ve dağılmaktan.

Elimi açtığım Hüda bana göstermedi yolumu.
Yaptığım hiçbir çaba iyileşmeme sonuç vermedi.
Umudum kaldı bir tek, yaşamama yarayan:

Gülmeden, düşünüyormuşçasına
Rollenmiş gözlerimin arasında,
Dudaklarından duymak istercesine
Gözlerimin bendinin anahtarını.

Dur...

Baktığım şu küçük odadaki minik eşyalar
Ve içini parçaladığım şu büyümsü muska
Diyorlar ki: hepsi dur.

Ben sapıttım bendimde,
Geldi aklım yerine.
Hiçbir şey fayda etmeyecek,
Bırak şunu dilinden.

Geri gel, hayatımın çiçeği,
Az bir vaktimiz var.
Beni o kadar sevmene rağmen
Nasıl kalbinde başka yerin var?

Tüm mesafeler,
Dudağından dökülecek kelimeler kadar...

Egoizm

 Ne kadar fedakar olabilirsin ki ? Bir başka hayatı kendi çıkarın olmadan ne kadar kaldırabileceksin? Bir kahraman veya herhangi bir bütünü yöneten bir yönetmen olmadığını düşün . Merhametin aşırısı narsistik hareketler sergiler . Barbar olan insan korkutmayı seçer bu en ilkel içgüdümüzdür. Kimin sınırlarını koyduğunu bilmediğiniz sahip olduğunuz arsaları düşünün bunu nasıl koruyacaksın . İçgüdüsel olarak ya savaşacaksın yada siyasete yönelip karşı tarafın fikrine ona vurmuyormuş gibi kelimelerle onu emirin altında bir subaymışçasına rütbe verdiğine inandıracaksın . Sancılı bir kabülleniş ama gerçek . 

Ya aşırı merhametliysen 

 Neden bu kadar alkol içiyorum yıllardır ? Sanırım merhametimetime bir ket vurmam gerektiğini kavrayıp bunu o merhametin sahibiyken gösteremediğim için . O yüzden hep başarısızdım . Aşırı uç duygularda gezmek gerçekten çok yorucu , bunu yaşayıp deneyeceğime 20 km yürüyüp gram şikayet etmem . Hızlı tempoda hemde . Kompleks yapıdaki beynimi basite indirgeyip kendime açıklama çabalarım hep bir belirsizlik koydu önüme . Nedir bu canımın istediğini yapmama engel koyan , sınırlarım mı , mantıksızlık veya delilik mi ? Uzaktan zamana bakınca zaten herşey belli . Şuan zeka diye bize dayatılan düşünme sabrına dayalı ileri görüşlülük senin veya başka birinin zaman denilen doğrusal bir 3 boyutlu çizginin ileride ne olacağını senin yüzeyinde belirtir . Benim sebebim ve yahutta aklımdan zeki bir yanımın merhametimi bilip onu kandırmaya çalışmasının ön gösterime sunacağı ilm özelliğim merhametimdi . Göremedim bu kadar güçlü ve etkileyici olupta merhameti yüzünden kendine saldıranı . Sevmiyordum içten içe , annemin menopoz döneminde çocukluk geçirmemden diye yoruyorum ilkel aklımla dışarıdan aldığım fikirlerle . Peki çözümü neydi . Kavga etmekti ilk eylem . Kim ederdiki benimle . İp gibi bir vücuda sahip koruyacağının garantisini bulan nu kasvetim , karşı tarafın kendisini feda etmeye yedirememesiydi kendince . Çok aşağılandım , hor görüldüm içten içe öyle olmadığımı bildiğim şeyler bana aptallığımı yaratıcı zekama göre yorumlayıp kendime düşmam kesildiğimden ötürü tezahürümdü tüm benliğim . Çok altını eşeledim , sürekli sevilmek istedim . Dikkat çeken dış benliğim mıknatıs misali çekti hep beni sevmek isteyenlere . Tanıdıklarında acımaları beni sadece köpürttü , eskisi gibi aciz hissettirmeye başlattı beni . Bense gördüğüm kadarıyla sert olmalıydım , cesaret mi boş gereksiz olup olmasını bildiğin birşeye cesaret duymazsın yapar yada yapmazsın . Yaşadığım bu yerde savunulacak hiç bir algı yok gerçekten savunanlarda gereksiz duygusallardan öteye geçemezler yada çıkarları vardır . Çok kötü bir çıkarım ama maalesef benim görüşümce gerçek . Bunu benim gibi boş bir merhamet sahibi bir insanın kaldırması imkansız . Başkası kaldıramaz ama ben kaldırırım çünkü neler kaldırdım . Bu boktan düşünce insana güç vermiyor . Basit bir dinin bile felsefenin veya iyi düşüncelerin bile yayılmasının sebebi kazanılan savaşlardır . Küstahlık yapıp sürekli kötü düşünen aklımı sahte gülücük veya söylemlerde düzeltmenin sahte olduğunu o kadar kötü öğrendim ki yirmili yaşlarının ortasında hayatımda ilk sınırı çzizdim . Artık bir çizgi sahibiydim . Aynı çizgiyi defalarca karaladığımı görünce farklı biri olmak istedim . Daha net anlayışsız ve her istediğimi yapabilen o adam gibi . Yeraltından notlar .  Bunu okumadan önce kendime muhalif derdim . 

Peki insan istediği kadar özgür olduğunda ne olur . Bu kaygı getirir eğer yeteri kadar o doza ulaştıysa.

Peki ya çok özgür olursak o zaman ise ...

Canının istediği herşeyi yapabilecek iradeye sahipsen saldıysan artık kaygı senindir . Atlamayacağını bildiğin halde yüksek bir yerden karşıya bakarken buradan her an atlayabileceğim diye korkarsın ölümden bile korkmamana rağmen ki hayatını kaybetmenin korkusu yakınlarına yaşatacağın üzüntünün korkusunun merhametidir. Bu yüzden çıkmazsın yükseklere, korktuğunu zannediyorsan düşebileceğin , kendini atabileceğinin kaygısını taşıyorken , atlayıp atlamamanın senin elinde olmasına rağmen.

İnsan için vicdan özgürlüğünden daha etkileyici hiçbirşey yoktur yalnız hiç birşeyde onun kadar ızdırap vermez

" Bize daha fazla serbestlik vermeyi , üstümüzdeki vesayeti kaldırmayı deneyin bi , o zaman bir vesayet altına girmeye can atarız . "

Asalak

 Onunda üzülmesini istemiyorum bununda istemiyorum 

Lütfen ben kimsenin üzülmesini istemiyorum 

Alkole bağlı gözlerimin bendini çekip çekiştirip hayat mahfetmek mi 

Ben üzülmesin diye bu hayatı bitirmek bile istemiyorum 

Dile gelen her alışkanlığım düşlendirir düşüncelerimin kemiğini 

Zekam zaten yarım , yarım aklımla bu eziyet her şeyi bilmek istiyorum 

Birşey bilmek istemiyorum 

Kararsızlığım perde örecek gönül sussun istiyorum

Akıl dursun istemiyorum 

Basit biri çizgiydi yaşamım düşünce gerektirmeyen kendince kuralı olan 

Kural nedir istiyorum 

Kuran derttir istemiyorum 

Her yaşın aklı vardır 

Söylediğinde sayıyı sana birşeyler hatırlatır 

Asıl kancıklık mahrumiyettir hakkının 

Hak nedir bilmiyorum 

Kural koymaz sevmiyorum 

Bir yolu var haktandır hali 

Sonu yok uçurumda bile seni dinler illaki 

Gösterdiğim şeyler gerçek olsa bari 

 Kalbimi pir açıp boşken hiç göstermiyorum

Kambur

Geceler kaç kere geçti içimden,
Kaç kere…

Sinirlerime dokunarak
Zorla giydirdiler yüzüme bir tebessümü.
Oysa aklımda hiç yoktu.

Peşinden koştum,
Sonunda hep yarım kaldım.
Sanrıların gölgesinde
Beni anlayacak bir piri aradım.
Ve büyüdüm.
Belki bir tık ileri,
Belki bir ömür geri.

Zaman aktı.
Dün, yalnızca geçmişte kaldı.
Çığlıklarım kifayetsizdi.
Ağlarken köşeme çekildim.

Tanrı vergisi dedikleri yetenek,
Son çırpınışlarını Karadeniz gibi
Yüzüme vurdu.

İrkildim.

Bir takanın reisi gibi boşlukta savruldum.
Denize uçlaştım,
Anlamadığım bir basınçta boğuldum.

Dizlerine çığlık atarken sordum:
“Neden bana bu küsmelerin?”
Yaşım yetmez artık taşımaya.

“Gidemezsin lan!” demiştim zamanında .

Sonradan güvendiğim o sözler ...

Ama o sözler bile kandıramadı seni.

Sen unuttun.
Yüz kere yemin ettim,
Hatırlamıyorsun.
Aferin sana...
Mutsuzluğumuza bir imza daha.

Saymadın seneleri.
Ben unuttum kendi geçmişimi.
Aramazsan daha da,
Bulamazsın ukalalığımdan
Anlamadığın o beş seneyi.

Teşekkürler seni büyütene.

Ve tek dileğim:
Son anda kaybettiğin merhameti
Göster.
Benim gibi,
Mendil satan o suçsuz
Günahsız çocukların ellerine.

Son veda ile
Elveda geçmişim.

Kararsız bıraktığım hayatım,
Üst üste yığılmış bir enkaz.

Amacım yalnızca
“Boşuna yaşamadım” demekti.

Şimdi büyük konuşmalarımın kefaletine
Bütün arzularımı yatırıyorum.

0

 Güzel dileklerimle, siktiğimin aklınıza selamlar. Bu orospu çocuklarının kullandığı lisana uygun şekillerde, bunu anlayabiliyorsanız sizedir bu lafım. Siktiğimin kibri her yer üzerinde öyle etkili ki, küçük bir mesafeye bakmak için ovuşturduğum şu gözlerime kurumama emrini vermeye bile isteğim kalmadı. Sıkıcı bir beyitin cilalanmış cümlelerinde gezmek isterken, gerçekleri pelerin gibi gözlerimin uçlarına yerleştirmiş, aklımın sapıtmak istediğim bir evresindeyim. N’olurdu baktığım alan, Van Gogh’un tablolarındaki gibi olsaydı ya da usta bir ebru sanatçısının tabloya verdiği fraktalların boşvermişliğini hissettiren bir dedektör tarafından algılanıp beynimin içinde yorumlansaydı. Deli olurdum di mi, ya da korkardım. E korkuyom zaten gördüğüm şeylerden, her boka mantıklı bir cevap ile harmanlayıp kendime söylemekten. Uçurumun kenarında dolan o heyecan, sanki bedenimi hiç sarmayacakmış gibi öngörüm. Hevesim matematiksel olarak sıfır. Baykuşun kanat çırpışı gibi sessizce ilerliyorum geleceğime. O kadar ortak etki eden var ki geleceğime, birinden kurtulsam hesaplayamayıp yere çakılacak gibiyim. Bunlar mıdır ki etki eden derdim? Aynı jübilesine çıkacak bir sporcu gibi ya da en güzel anında ölmek isteyen Marlin gibi. Ama yolum Zidane gibi, o son kafayı kime vuracağımı şaşırıyorum. O kadar seçenek var ki, seçimsizlik eylemimi uyuşukluğuma yorup bu düşüncelerimi “eh, yok işte normalde bu” diyerek kandıracak noktaya getiriyorum kendimi. İnsanın tanıdığı birinden yalan duyması kadar alçakça, kendini kötü hissettirebilecek başka hiçbir şey yok. Başarısız olursun, yanılırsın ya da ne bileyim, milyonda bir kötü ihtimal vardır, o gelir başına. Ama bildiğin biri, özellikle bu kendinsen, ipe sapa gelmek bilmeyen düşüncelerinin önünü hiçbir malzeme kesemez.

İnsan en çok kendini bilir. Şerefi, onuru ve sonradan yapacağı eylemler… Bunların üzerinde en doğru tahmin etme olayı kendindedir. Ama açıkça kendine yalan söylemeye çalışması, çok rahat fark etmesine rağmen alçaklıktır. Ayrıca herkes birilerine alçaklık yapabilir, bazen yapmak bile gerekir. Ama kendine, sanki başkasıymış gibi öngörülerde bulunmak, kendini kurtarmanın yalancası’nı kendine söylemek gibidir. Bunu hayatına dürüstlüğü düstur etmiş bir kişi yapıyorsa, güvenebileceği hiçbir direk kalmamış gibidir. “Gibi” kelimesini söylememin sebebi ise, kendini ayakta tutmak için kendini kandırmaya çalıştığın için tüm varlığına inanç yüklemenden ötürü. Yoksa kalmayan şey kalmaz. Matematikte sıfır vardır, fizik kurallarının aksine. Ama bilincin bunlara sığmayacak kadar anlam üstüdür.

Komple umudumuzu yitirebilmek mümkün müdür?

Basit bir şekilde insan kendine bakarsa bu soruya evet demesi gerekir ama bilinç, komple bir matematik formülü gibi açıklanamıyordu, değil mi? Şöyle açıklamaya çalışayım. Biz kendimizi hiç umudumuz bitmiyormuş gibi algılamaya çalışıyoruz. Yani, ikiden iki çıkarsa sıfır kalır değil mi? Buna aksi iddiası olan yok, değil mi? İkiden üç çıkamaz mesela (vektörlerden bahsetmiyorum, hiçlikten sonrası yoktur. -1 elma diye bir şey olamaz, mantıksızdır). Ama insan, kaybettiği şeylerde hep bir şeyler biriktirir ya da başka bir kod satırındaki bir şeyleri siler. Şöyle daha açmaya çalışayım: kaybettiğiniz bir şeyi düşünün, soyut bir şey olsun bu. Herkes hayat akışında soyut bir şeylerini kaybederek ya da kendine bir şey katar ya da bir şeyleri eksiltir kendinden. Heh, demek istediğim nokta; gelişerek başka şeylerin üstünü çizip onları doğrularıyla değiştirmek olan değil, silinip eksildiklerimiz. Hayatınızda hep kalmasını istediğiniz bir özelliğiniz ya da bir şeyiniz çıkarsa,( o yaptıklarınız ya da adını şu an açıklayamadığım şeyler işte, sadece hissettiğim...) geride sıfır ya da eksik kalmaz. Eğer o şeyiniz iyiyse, umut kalır elinizde. Ama neye göre belirlenir bunun olup olmayacağı? Minik bir kütle çekim alanına hakimken her şeyi isteyerek geri getirmek mümkün müdür? Bahsettiğim şey olup olmaması değil bu arada. Düşüncelerinin olacağına inanıyor insanlar. Aslında güzel bir yöntemdir bu. İnsan bir şeyi hatırlatırsa kendine, o kelam üzerine oturtacak yol yaratır. Aslında fark etmeden planlama yapmak gibidir bu.

Ama bir şey çıkarsa senden, o sıfır kalmıyor. O zaman mutluysan mutlu olmanın beklentisine dönüşüyor, mutsuz isen o şeyin korkusuna dönüşüyor. Hele hele mutsuz isen, kendin dahil herkesten “korkmayacaksın, ne var ki bunda?” benzeri, içi boş gerçeklikten ve düşüncen uzak, boş umut gözeten cümlelerden başka bir şey duyamaz oluyorsun. Olmadı mı böyle? Eğer gerçeği söyleyen ağzını, takıntılı kelimelerin yuvasına dönüştürmediler mi, dönüştürmedin mi?

Yalana takıntılı olmalı insan, çünkü yalan gizler gerçeği. Örter; yeşilden bayağılık geçirten tuvale rengârenk açan minnacık çiçeklerin serpiştirdiği güzelliği, kara bulutların sınır süresi biçtiği gibi heybetlenmesini “anca boşa” dedirtecek kadar bilgin bir ukala gibi. Söylememeli kimseye de kendine de. Yakıştırmalı, gerekirse ölümü dikine kabul ettiği ama kimseden vazgeçmediği.

Başarı ve başarısızlık! Anlamını sorguladığımda, boş kelimelerden oluşmuş, amaç kaidesi taşımayan ve insan hayatını direkte etmekte olan iki yüzsüz ve boş çapulcu. Sen ne ile kıyaslarsın bu varlığını bulmuş kelimeleri? Veya kıyaslamayı fiziksellik dışında gören aklım kadar selim midir uçsuz noksan hafızan? Bana şu an sorarsan, ezbere bir kelimedir derim. Yaşam amaç gerektirir, değil mi? Öyle midir sence? Belki olmayabilir de, eğer büyüyüp gerçeği kendine söyleyemediysen. Peki nasıl kıyaslıyoruz bunu? Bu bir şekle dayalı mı kıyaslanır? Kıyaslanamayacak bir şey değil mi bu? Biçimi yok, anlamı yok! Ama “başarısız” diye diye ahkâm keseriz günlük konuşma rutinimizde, değil mi? Anlamını bile düşünmediğimiz, hissiyattan öte kavrayamadığımız bu kelimelere... Bir şeyin başarılı olması için onun hedef olması gerekir. Bir hedef belirlersin kendine, ya vurursun ya da karavana geçersin. Bunun olumlusu “başarı”, olumsuzu “başarısız” olur.

Öyle bir zamanda yaşıyoruz ki, ne olduğunu bilmediğimiz, görmediğimiz, başkalarına göre yorumlayıp kendimize yedirtmeye çalıştığımız ama sonuca bakınca “başarılı” veya “başarısız” olduğumuz düşüncesine kapılıp, olmazlar üstünde yalanlar söyleyerek anlayamadığımız bir süreyi (hayat) yaşıyoruz.

Ölümün olduğu bu dünyada bir başarı gerekmez bana kalırsa, bir duruş gerekir ama sonucu olmayan. Bir matematik problemi değildir yaşamlarımız. İyi hissedeceğimiz şeyleri yapmamız gerekir ve başarılarımızı genele değil de parça parça bölmek gerekir.

Bunu, paranın esiri olup da mutluluk hissini harcayarak hisseden bu beynimle, yalan söylemeden söylüyorum. Bu hayattan anladığım şudur (hiçbir şey bilmeyen aklımla): Bir çizgin olması gerekir ve onu zamanla kalınlaştırıp, onun dışına çıkmadan, için rahat bir şekilde yapabildiğin kadar yerinde bırakman gerektiğidir.

Sevgilerle…