Diğer gezegenler irili ufaklı kusaklı renkli falandı ama o sadece yuvarlak minik ve belirgin hiç bir özelliği olmayan gezegendi .Sanki biraz dışlanmıştı .O yüzden ona çok acırdım üzülürdüm ve o yüzden ona sevgimi sonuna kadar vermiştim . Her gece büyüsün diye dualar ediyodum . Hayat bilgisi kitabında yüzeyini buyutuyor ona minik puantiyelerle süs veriyodum .
Sonra ne olduysa unuttum o minik gezegeni aklımdan bi anda cıkıverdi . Sokak maçları kavgalar falan derken adını bile unuttum . Ama dediğim gibi çocuktum kararlarım hızlı değişiyodu herşeyi güzel görüyodum ve her şeyi yapıyodum ..
Ve işin garibi bu gezegen bana hep bi seyler hatırlatıyo . Ne zaman Plüton adını duysam hep 8 yaşındaki anılar geliyo o yüzden çok daraldığımda durmadan plüton plüton diye sayıklarım ve sonrasın gülmeye başlarım ve tabiki kafam kıyakken :) ilk gelen şey annem , arkadaşı ve 3 arkadaşımla deniz kenarında bir sosyal tesise gezmeye gittiğimizi hatırlıyorum ... Orada bi tane basket sahasının potalarının altında minyatür kaleler vardı ,arkadaşlarla 2 ye 2 mac yapmıştık terden sırılsıklam olmuştuk . Annemin yanına gittimiştik devasa çantasından su vermişti bize içinde envai çeşit ot vardı (sırgan ,kuzu kulagı vb) sonra ormanda ayeş almaca oynamıştık sonra deniz kenarında taş sektirdik ve tabiki dövüş olmazsa olmazdı . Hayat güzeldi lan . O gün kü havanın rengi cok degişikti cok güzel bir mavisi vardı denizde hafif acık yeşilimsiydi ...
Aklıma diğer gelen anıysa belkide zamanın guzelliginin nirvanaya vurduğu zamandı . Teknoloji ne çok ilerideydi nede çok geride .. Bilişim sektorunun orta dünyayı yeni yeni ele geçirdiği gunlerdi .. :ocukların dışarıda cirit attığı yaramazlığın moda olduğu son zamanlar ! Büyük deprem olduktan sonraki 6-7 sene hiç görmediğim belkide goremeyecegim bir mahhalle evet evet mahalle yaşantısı oluşmuştu .. Artık o yıllarda insanlar birbirine hiç olmadıgı kadar baglıydı beraberdiler ve geceleri dışarısı cocuklar için çok guvendeydi ..
Neyse anıya gelecek olursak sanırım 7-8 yaşlarındaydım bir gece aniden kar bastırdı .. Kar bastırdı ama ne kar görmen lazım bir anda hersey yarımmetre yukseldi .. Ve işin garip tarafı elektrikler kesilmedi o zamanlar kesilirdi .. Annem birden bana heyecanla bagırdı dışarı bak diye .. Herkesler dışarıdaydı ! Turuncu ışıklar insanların ve karların uzerine vuruyodu . Hemencecik hazırlanıp bizde dışarı çıktık ..Ve o kalabalığın ortamına kendimizi bıraktık . Eve geldiğimde yedigim karlar yüzünden bogazım sişmişti . Yarım saat sonrada elektrikler kesilmişti 2 hafta falanda okula gitmemiştik :)
Öyle işte hacit Plüton bu Pluton o karların renginde o minik gezegen vardı .Kilometrelerce uzaklardan bize ısıgıyla gulumsuyodu .O bizi hiç yargılamadı veya incitmedi hatta belkide mavi dünyamızı saldırılardan korudu .Peki biz naptık ? Onu hor gürdük aşağıladık üstüne üstük bunu tüm dünyada ispatlamak için onu resmi olarak gezegenlikten çıkardık .. :@
İnsanlar hacit insanlar ..
Hepimiz lanet olasıca nankör varlıklarız hepimiz pis birer ego sahibiyiz ve kendi kendimizi yonlendiren kuklalarız !
Ama bazen aramızdan yine ego sahibi bencil ama iyi insanlar çıkabiliyo ..
Plütonu tekrar aramıza katanlar gibi işte öyle insanların yıldız gibi parlayan alınlarından öpmek istiyorum ..
Teşekkürler o adamlar teşekkürler gerçekten çok teşekkürler minik gezegenimizi tekrardan çocuklarımıza gösterdiğiniz için ..
Belki o minik gezegen , kaç minik yüregin daha mumunu yakacak cakmak olacak.
ARAMIZA TEKRARDAN HOŞ GELDİN MİNİK IŞIKLI GÜZELİKLER GÜZELİİ
PARLAK PLÜTONNN !!
NİCE MUTLU YAŞLARA !
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder