Hayal kırıkları yaşamak hayatın klasik bir rutini haline geldiği zamanları hiç geçirdin mi ? Durmadan acıklı sarkıları dinleme isteği sarar ya hani durduramazsın kendini . He bi de bitmek bilmeyen bir özlemin vardır. Bitmez anasını satiyim gittikçe daha az vurur ama kuvvetlenir ya kodumun hissiyatı...
Bitmez bitmez bitmez bitmezz..
Sitemlerin bitmez.
Sinirlerin bitmez.
Şansızlığın bitmez.
Tam nefes aldığını sanarsın ama oda sadace sanmakla kalır.
Odan o kadar dağınık olur ki en titiz insan toplamaya üşenir .Herşeyini salarsın aynaya bakmaz olursun . Hiç birşeyi umursayamazsın ve derin bir boşluğa düşersin "çıkacağım" ümidi sarar içini ve ardından devam eden kötü olaylar silsilesinden dolayı o da kaybolur . Kendini kaybedersin . Göz kapaklarındaki çapaklar gözüne değilde bogazının ortasındaki oynak kemiğin tam orta yerine batar . O kemik kaşınır ,kaşırsın acısı geçsin diye ama o kaşınan yeri hiç bir zaman tutturamazsın . Her nefes aldıkça batar . Arada bir aynaya bakar sırıtır 10 dk sonra o aynaya küfrederek ağlamaya çalışırsın . Sesini duycaklar diye utanır sifonu çekersin .Ağlayamayan gözlerinden bir damla yaş düşsün diye kasarsın kendini o kadar çok kasarsın ki miden kaldıramaz kusarsın . Patlarsın ! sebepsiz yere bağırırsın başkalarının anlamsız ve korkak bakışlarını görünce sesin içine kaçar . En ufak şeye hiddetlenir tepki gösterirsin .
Başlarda zorla uyursun sonra en ufak bir boşlukda uykuya dalarsın.. İşte o uyku senin tek çıkar yolun olur ya.. Uyandıktan sonra süren 10 15 sanniye süren mutlugu yaşayabilmek için parçalara bölersin onu ya . Aynı kendin gibi..
Çıkan savaşlardan bile kendini sorumlu tutarsın . Sırf muhabbet etsin diye birazcık sana şevkat göstersin diye yaşlı kodamanların yanına oturup halini hatrını soraarsın. İnsanlarla muhabbeti unutursun .. Topluluktan ayrıldıktan sonra ne yaptım lan ben dersin . Kendinin en üyük düşmanı olursun ..
Zamanı tesbih gibi çekersin .Güvercin olup bulutların arasından geçmek deli taylar gibi koşmak istersin ...
Aşık olmak istersin . Olamazsın . Bu sefer buna oldum dersin , olmaz ! Harbiden olabileceğin biri çıkar bu seferde korkarsın . Arradada o gelir aklına onada üzülürsün , korkakça davrandığın için küfürler saçarsın kendine ..
Birilerine anlatırsın zaman derler üzülmüş gibi yaparlar , hissedersin sinirlenir daha çok üzülürsün ! Başkalarında aynı durum olur dinlersin ozların üzüntüsüyle senin üzüntün birleşir daha çok üzülürsün ..
Sonra biri derki daha kötü şeyler var ..Kendinden utanırsın niye üzülüyom diye daha garip duygu olur içinde ağacı yıkacak gücü olupda güçsüz kalman yıkar seni ..
İşin kötü tarafı bunlar yetmezmişsin gibi her gece içinden şükredersin bütün bunları hak ettiğini düşünürsün .Yaradanın önüne çıkardığı rampanın biteceğini düşünürsün . Sonra birden aklına daha kötü olacak şeyler gelir dişlerini sıkarsın kırarcasına .
Bazen öleceğin anın geldiğini sanarsın geldiğini sanarsın önce biraz korkarsın sonra gözlerin açılır hem korkar hem sevinirsin . Bi tebesümle beklersin biraz sonra yanıldığını anlar ve boynunu ciğerlerine kadar sıkarsın .
Beynini uyuşturasın gelir uyşturursun sonra pişman olursun tövbelere sarılırsın içtenlikle yapmak istemeyerek ama tekrarlayacagını bilerek .
Zamanı kafanda geriye atarsın tekrar yaşarsın o anları ilklerin gelir aklına tebessüm gösterirsin.
Bazen iyiki ben yaşıyorum bunları dersin , çünkü kafanda bunları kaldırabildiğin gelir biraz daha düşündükten sonra çöktüğün anlar gelir kaldıramadığını anlarsın kendine söylemeden kafadaki konuyu dağıtmaya çalışırsın. Vasıfsız hissedersin kendini.
Sonra anlarsın acının ölçüsünü.. Acının ölçüsünün olmadığını her acı acıdır .
Ve tekrar şükredersin .Boşluğunda dolanıp kalırsın..çıkar iner çıkar inersin..
